Obiekt Dom gościnny u Krupów położony jest w miejscowości Polańczyk i oferuje bezpłatne WiFi, ogród, wspólny salon oraz taras. Na terenie obiektu dostępny jest prywatny parking.
Odległość ważnych miejsc od obiektu: Skansen w Sanoku – 30 km, Połonina Wetlińska – 49 km. Najbliższe lotnisko, Lotnisko Rzeszów-Jasionka, znajduje się 111 km od obiektu Dom gościnny u Krupów.
Doba hotelowa od godziny 14:00 do 11:00.
Owners live at the property due to the property having rooms inside of their house.W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Pokój Dwuosobowy z widokiem na ogród. The double room provides a tea and coffee maker, a wardrobe, as well as a private bathroom featuring a shower and a hairdryer. This double room offers heating, a flat-screen TV and garden views. The unit offers 2 beds. Pokój Dwuosobowy - 3 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 14 mkw. ;
Pokój Dwuosobowy z balkonem. Ten pokój dwuosobowy mieści łazienkę z prysznicem i suszarką do włosów. Jego wyposażenie obejmuje szafę oraz zestaw do parzenia kawy i herbaty. W opcji zakwaterowania znajduje się 1 łóżko. Pokój Dwuosobowy - 2 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 12 mkw. ;
Pokój Dwuosobowy z widokiem na ogród. Do dyspozycji gości są 2 łóżka. Pokój Dwuosobowy - 2 osobowy. ;
Pokój z 2 łóżkami pojedynczymi i widokiem na ogród. W tej opcji zakwaterowania zapewniono 2 łóżka. Pokój z 2 łóżkami pojedynczymi - 2 osobowy.
Noclegi w Polańczyku
Polańczyk opis: Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowano na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie (od potoku Leszczyńskich). Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Markowi Stadnickiemu (Jego brat Mikołaj Stadnicki otrzymał Myczków i Solinę). Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Właścicielami ziemskimi byli tu również Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy, Balowie. Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel do wsi do 1945. Po II wojnie światowej ze wsi wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.