Ośrodek wypoczynkowy Polkard położony jest w centrum uzdrowiska Polańczyk, w odległości 300 metrów od Jeziora Solińskiego. Każdy z prosto urządzonych pokoi oferuje bezpłatny bezprzewodowy dostęp do Internetu, a także telewizor z dostępem do kanałów telewizji kablowej. Na miejscu do dyspozycji Gości jest gabinet masażu.
Goście ośrodka Polkard mogą skorzystać ze sprzętu do grillowania w ogrodzie. W recepcji można wypożyczyć leżaki oraz czajnik elektryczny. Na miejscu znajduje się restauracja serwująca dania kuchni polskiej oraz europejskie specjały.
Ośrodek wypoczynkowy Polkard usytuowany jest w odległości 50 metrów od szlaków turystycznych i oferuje bezpłatny parking publiczny. W odległości 200 metrów od obiektu znajduje się wypożyczalnia sprzętu do uprawiania sportów wodnych. Ośrodek oddalony jest o 5 km od tamy na Jeziorze Solińskim.
Doba hotelowa od godziny 14:00 do 11:00.
Pokój z 2 łóżkami pojedynczymi. Jest to prosto urządzony pokój z łazienką i telewizorem. Pokój z 2 łóżkami pojedynczymi - 2 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 12 mkw. ;
Pokój trzyosobowy. Jest to prosto urządzony pokój z łazienką i telewizorem. Pokój Trzyosobowy - 3 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 15 mkw. ;
Pokój Czteroosobowy z łazienką. Ten pokój czteroosobowy z łazienką wyposażony jest w telewizor z płaskim ekranem i dostępem do kanałów kablowych. W tej opcji zakwaterowania zapewniono 4 łóżka. Pokój Czteroosobowy - 4 osobowy.
Noclegi w Polańczyku
Polańczyk opis: Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowano na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie (od potoku Leszczyńskich). Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Markowi Stadnickiemu (Jego brat Mikołaj Stadnicki otrzymał Myczków i Solinę). Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Właścicielami ziemskimi byli tu również Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy, Balowie. Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel do wsi do 1945. Po II wojnie światowej ze wsi wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.