Obiekt Apartament Dziki Rogacz jest położony w Szczawnicy. Z jego okien roztacza się widok na góry. Na miejscu można bezpłatnie korzystać z WiFi.
W apartamencie mieści się sypialnia, wyposażony aneks kuchenny ze zmywarką do naczyń i kuchenką mikrofalową oraz łazienka. Zapewniono w nim telewizor z płaskim ekranem i dostępem do kanałów kablowych oraz pralkę.
Od Białki Tatrzańskiej obiekt oddalony jest o 37 km, a od Bukowiny Tatrzańskiej – o 47 km.
Doba hotelowa od godziny 14:00 do 11:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Apartament z 1 sypialnią. Featuring a private entrance, this apartment is comprised of 1 living room, 1 separate bedroom and 1 bathroom with a bath and a hairdryer. Meals can be prepared in the kitchenette, which is fitted with a stovetop, a refrigerator, a dishwasher and kitchenware. This apartment features a washing machine, flat-screen TV with cable channels, mountain views, as well as chocolate for guests. The unit offers 3 beds. Apartament - 6 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 46 mkw.
Noclegi w Szczawnicy
Szczawnica opis: Szczawnica do 1529 r. była parafią, kiedy to biskup krakowski Piotr Tomicki afiliował ją do parafii w Krościenku. Mimo to, na miejscu zniszczonego murowanego kościółka szczawnickiego, w 1550 r. wybudowano drewnianą, krytą gontem świątynię. Drewniany kościółek służył wiernym, stając się w 1870 r. kościołem parafialnym. W XVIII w. Szczawnica ucierpiała z powodu pobytów wojsk i potyczek toczonych w okolicy. W 1706 r. w okresie III wojny północnej miały tu miejsce walki między wojskami rosyjskimi i wojskami starosty Lubomirskiego z Lubowli. W latach 1735/36 na terenie miejscowości stacjonowały oddziały kozaków przeciwnych wybranemu w elekcji królowi Stanisławowi Leszczyńskiemu. Burzliwy rozwój Szczawnicy rozpoczął się w XIX w. i związany był z leczniczymi właściwościami tutejszych szczaw. Pierwszej analizy wody szczawnickiej (późniejszej „Józefiny") dokonał w 1810 r. dr Rhodius z Krakowa. W 1824 r. szczawnicki sołtys Józef Zachwieja założył park zdrojowy (dzisiejszy Park Górny). Józef Stefan Szalay, który zarząd dobrami przejął w 1839 r. i rozpoczął okres szybkiej rozbudowy uzdrowiska. Budowa kurortu na europejskim poziomie stała się największą pasją życia Józefa Stefana. Z jego inicjatywy zbudowano kaplicę zakładową, pierwsze łazienki, restaurację, będące do dziś wzorem polskiego budownictwa uzdrowiskowego urocze pensjonaty. W 1876 r. umarł Józef Stefan Szalay. Zgodnie z testamentem Zakłady Zdrojowe w Szczawnicy przeszły na własność Akademii Umiejętności w Krakowie. W 1893 r. Akademia Umiejętności wydzierżawiła uzdrowisko (Górny Zakład) Feliksowi Wiśniewskiemu. Rozpoczął się okres stagnacji i ubożenia kurortu. 22 lipca 1962 roku Szczawnica otrzymała prawa miejskie.