Apartament Numer 5 położony jest w Ustrzykach Dolnych i oferuje zakwaterowanie z własnym wyżywieniem oraz bezpłatny parking. W 5 minut można z obiektu dotrzeć spacerem do supermarketu.
Apartament składa się z salonu z telewizorem z płaskim ekranem i sofą, sypialni oraz w pełni wyposażonego aneksu kuchennego z jadalnią. Obejmuje on również łazienkę, w której znajduje się kabina prysznicowa.
Obiekt zapewnia pościel i ręczniki.
W odległości 4 km od obiektu znajduje się stacja narciarska Gromadzyń. Najbliższy dworzec kolejowy oddalony jest od apartamentu o 5 minut jazdy samochodem. Obiekt usytuowany jest zaledwie 50 metrów od kompleksu basenowego.
Doba hotelowa od godziny 14:00 do 11:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Apartament z 1 sypialnią. Featuring a private entrance, this apartment consists of 1 living room, 1 separate bedroom and 1 bathroom with a walk-in shower and a hairdryer. Guests can make meals in the kitchen that is equipped with a stovetop, a refrigerator, kitchenware and a microwave. The apartment provides a seating area, a wardrobe, an electric kettle, a flat-screen TV with satellite channels, as well as a quiet street view. The unit offers 2 beds. Apartament - 4 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 30 mkw.
Noclegi w Ustrzykach Dolnych
Ustrzyki Dolne opis: W 1497 r. król Jan Olbracht oddał okolice Ustrzyk Dolnych w dzierżawę Iwonii Janczonowiczowi herbu Przestrzał rodem z Siedmiogrodu, za zasługi położone w czasie wojny bukowińskiej. W 1509 r. Iwonia Unihowski herbu Przestrzał, protoplasta rodu Ustrzyckich, lokował wieś Ustrzyki, wtedy nazwaną Ustryk. Wioska leżała u zbiegu dwóch bezimiennych strumieni, a mieszkańcy nazywali ją po staropolsku US, czyli ujście, RZYK czyli rzeki – stąd nazwa wsi Ustrzyki, albo ujście rzeki. Od nazwy wsi ród Unihowskiego przyjął później miano Ustrzyckich. Emerykowi Ustrzyckiemu ok. 1505 r. nadano wójtostwo i ziemie Ustrzyk Dolnych, obejmujące miejscowości Jasień, Równia, Zamłynie, Strwiążyk i część Ustjanowej. W 1667 r. Maciej Stanisław Ustrzycki – sędzia sanocki, poseł na Sejm w roku 1670, komisarz (wyznaczony do monety srebrnej, ułożenia w swoich dobrach w roku 1676) – wystawił kościół farny w Jasieniu, co aprobowała Konstytucja w 1667 r. W 1667 r. Sejm za zasługi i fundację kościoła w Jasieniu zezwolił Maciejowi Stanisławowi Ustrzyckiemu z Unichowa herbu Przestrzał na zamianę Ustrzyk Dolnych za Ustrzyki Górne. W 1670 r. zatwierdził przywilej król Jan Kazimierz i powstała tu gmina królewska i parafia. Ród Ustrzyckich staje się dziedzicem tych ziem. Majątek w rękach Ustrzyckich pozostał do połowy XVIII w., później przeszedł na własność Ossolińskich a następnie Mniszchów, w XIX w. – Piaseckich i Laskowskich, w XX w. – Nanowskich. Stanisław Ossoliński (drugi syn Mikołaja, starosta piotrkowski, w 1680 r. podstoli lubelski, rotmistrz chorągwi koronnej, dziedzic Hussakowa) ożenił się z Anną Ustrzycką (Birecką; żoną kasztelana przemyskiego Mikołaja Ustrzyckiego zm. w 1693 r.), właścicielką Ustrzyk, która z kolei po jego śmierci, zaślubiła Siemianowskiego. W 1723 r. w wyniku działań kasztelana sanockiego – Klemensa Ustrzyckiego herbu Przestrzał, Ustrzyki Dolne uzyskały prawa miejskie.