Obiekt Noclegi Nad Potokiem położony jest w miejscowości Czarna w regionie podkarpackie i oferuje bezpłatne WiFi, sprzęt do grillowania, ogród oraz bezpłatny prywatny parking. Odległość ważnych miejsc od obiektu: Krzemieniec – 32 km.
W naszej ofercie m. in. : wędkowanie, ogrzewanie, bezpłatny parking, dostęp do Internetu, taras, Wi-Fi, taras słoneczny, narciarstwo, parking na miejscu, miejsce na piknik, jazda na rowerze, prywatny parking, wspólna kuchnia, parking, bezpłatne Wi-Fi, ogród, pokoje rodzinne, całkowity zakaz palenia, pokoje dla niepalących, piesze wycieczki, sprzęt do grillowania, Możliwe wystawienie faktury, meble ogrodowe.
Doba hotelowa zaczyna się od godziny 12:00 a kończy o godzinie 10:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp. Prosimy o wcześniejsze poinformowanie obiektu Noclegi Nad Potokiem o planowanej godzinie przyjazdu. Aby to zrobić, możesz wpisać treść prośby w miejscu na życzenia specjalne lub skontaktować się bezpośrednio z obiektem, korzystając z danych kontaktowych widniejących w potwierdzeniu rezerwacji. Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)Dostępne pokoje:
Pokój Trzyosobowy 3 osobowy (1 łóżko pojedyncze, 1 łóżko podwójne - 16 mkw);
Pokój Trzyosobowy 3 osobowy (1 łóżko pojedyncze, 1 łóżko podwójne - 16 mkw).
Noclegi w Czarnej Górnej i Czarnej Dolnej
Czarna opis: Wieś Czarna założona została w 1505 r. na prawie wołoskim przez Andrzeja Wyderkę, który otrzymał ten przywilej z rąk Stanisława Kmity, starosty przemyskiego. W 1921 r. wieś liczyła 327 domów i 2012 mieszkańców (1797 obrządku greckokatolickiego, 93 rzymskokatolickiego i 122 mojżeszowego). Czarna ciągnęła się w dolinie na przestrzeni prawie 8 km. W Czarnej były dwie cerkwie, kaplica rzymsko-katolicka, żydowski dom modlitwy, dwór, cztery młyny wodne, folusz, tartak parowy, kopalnia ropy naftowej (czynna do dziś), kilka łaźni i ok. 20 sklepów. Na zachodnim, dolnym krańcu wsi, nad tzw. Cygańskim Potokiem w sąsiedztwie dworu mieszkali Cyganie. Po 1945 r. Czarna znalazła się w granicach ZSRR. Kilkanaście rodzin, które nie chciały przyjąć obywatelstwa sowieckiego, odesłano do Polski. Po zmianie granicy w 1951 r. rodziny te powróciły do swoich domów. Resztę opustoszałej miejscowości zajęli przesiedleńcy z Sokalszczyzny.