Zefir SPA jest położony nad brzegiem Jeziora Solińskiego. Oferuje on przytulnie urządzone pokoje z bezpłatnym WiFi. Na miejscu do dyspozycji Gości jest też spa i całoroczny basen.
W każdym pokoju znajduje się łazienka i telewizor, a wybrane dysponują ponadto balkonem z widokiem na góry lub jezioro.
Zaplecze rekreacyjne obejmuje saunę, rosyjską banię oraz wannę z hydromasażem na świeżym powietrzu. Na miejscu można również zagrać w bilard. Dla dzieci przygotowano plac zabaw.
W hotelowej restauracji serwowane są dania kuchni tradycyjnej i regionalnej.
Hotel zlokalizowany jest 1 km od centrum Polańczyka. Na miejscu zapewniono bezpłatny prywatny parking. Jezioro Solińskie oddalone jest o 200 metrów.
Doba hotelowa od godziny 15:00 do 10:00.
Prosimy o wcześniejsze poinformowanie obiektu o planowanej godzinie przyjazdu. Aby to zrobić, możesz wpisać treść prośby w miejscu na życzenia specjalne lub skontaktować się bezpośrednio z obiektem, korzystając z danych kontaktowych widniejących w potwierdzeniu rezerwacji.
Przed przyjazdem należy dokonać przedpłaty przelewem. Personel obiektu przekaże Gościom szczegółowe informacje po dokonaniu rezerwacji.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Pokój Dwuosobowy z 1 lub 2 łóżkami. Pokój ten został urządzony w ciepłych kolorach. Oferuje on łazienkę oraz telewizor. Pokój Dwuosobowy z 1 lub 2 łóżkami - 3 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 12 mkw. ;
Pokój trzyosobowy. Pokój ten został urządzony w ciepłych kolorach. Oferuje on łazienkę oraz telewizor. Pokój Trzyosobowy - 4 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 23 mkw. ;
Pokój Czteroosobowy. Pokój ten został urządzony w ciepłych kolorach. Oferuje on łazienkę oraz telewizor. Pokój Czteroosobowy - 5 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 26 mkw.
Noclegi w Polańczyku
Polańczyk opis: Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowano na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie (od potoku Leszczyńskich). Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Markowi Stadnickiemu (Jego brat Mikołaj Stadnicki otrzymał Myczków i Solinę). Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Właścicielami ziemskimi byli tu również Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy, Balowie. Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel do wsi do 1945. Po II wojnie światowej ze wsi wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.