Obiekt 4 Pory Roku znajduje się w Polańczyku. Jezioro Solińskie jest oddalone od niego o 350 metrów. Na miejscu dostępny jest bezpłatny prywatny parking.
Wszystkie apartamenty są wyposażone w telewizor z płaskim ekranem. W niektórych apartamentach mieści się część wypoczynkowa ilub jadalnia. Wszystkie apartamenty oferują aneks kuchenny z płytą kuchenną i lodówką. W łazience znajduje się prysznic. Korzystanie z WiFi na miejscu jest bezpłatne.
Obiekt 4 Pory Roku zapewnia sprzęt do grillowania.
W okolicy panują doskonałe warunki do uprawiania rozmaitych form aktywnego wypoczynku, w tym turystyki rowerowej i kajakarstwa. Najbliższe lotnisko, Rzeszów-Jasionka, jest oddalone od obiektu 4 Pory Roku o 87 km.
Doba hotelowa od godziny 15:00 do 10:00.
Prosimy o wcześniejsze poinformowanie obiektu o planowanej godzinie przyjazdu. Aby to zrobić, możesz wpisać treść prośby w miejscu na życzenia specjalne lub skontaktować się bezpośrednio z obiektem, korzystając z danych kontaktowych widniejących w potwierdzeniu rezerwacji.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Rodzinny apartament typu Studio. Guests will find a stovetop, a refrigerator and kitchenware in the kitchenette. The studio also offers a barbecue. The studio provides a tea and coffee maker, a seating area, a terrace with lake views as well as a private bathroom featuring a walk-in shower. The unit offers 4 beds. Studio - 4 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 36 mkw.
Noclegi w Polańczyku
Polańczyk opis: Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowano na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie (od potoku Leszczyńskich). Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Markowi Stadnickiemu (Jego brat Mikołaj Stadnicki otrzymał Myczków i Solinę). Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Właścicielami ziemskimi byli tu również Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy, Balowie. Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel do wsi do 1945. Po II wojnie światowej ze wsi wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.