Obiekt Domki Bieszczadzki Czar Rodzinny 661-850-410 oferuje taras oraz widok na góry. Usytuowany jest on w miejscowości Polańczyk. Odległość ważnych miejsc od obiektu: Połonina Wetlińska – 46 km, Schronisko Chatka Puchatka – 49 km. Obiekt zapewnia ogród oraz bezpłatny prywatny parking. W okolicy w odległości 32 km znajduje się Skansen w Sanoku.
W domu wakacyjnym do dyspozycji gości przygotowano kilka sypialni (2), salon oraz łazienkę (1) z suszarką do włosów i prysznicem. Goście mają do dyspozycji telewizor.
Odległość ważnych miejsc od obiektu: Zapora wodna w Solinie – 6,8 km, Zamek w Sanoku – 32 km. Najbliższe lotnisko, Lotnisko Rzeszów-Jasionka, znajduje się 114 km od obiektu Domki Bieszczadzki Czar Rodzinny 661-850-410.
Doba hotelowa od godziny 15:00 do 10:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Dom z 2 sypialniami. The fireplace is the standout feature of this holiday home. Boasting a private entrance, this holiday home comes with 1 living room, 2 separate bedrooms and 1 bathroom with a walk-in shower and a hairdryer. The holiday home has tiled floors, a seating area with a TV, a tea and coffee maker, a dining area as well as garden views. The unit has 5 beds. Dom wakacyjny - 7 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 55 mkw.
Noclegi w Polańczyku
Polańczyk opis: Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowano na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie (od potoku Leszczyńskich). Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Markowi Stadnickiemu (Jego brat Mikołaj Stadnicki otrzymał Myczków i Solinę). Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Właścicielami ziemskimi byli tu również Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy, Balowie. Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel do wsi do 1945. Po II wojnie światowej ze wsi wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.