Obiekt "Widokowe Wzgórze"domki z widokiem na jezioro w Polańczyku z klimatyzacją położony jest w miejscowości Polańczyk w regionie podkarpackie i oferuje bezpłatne Wi-Fi, plac zabaw, ogród oraz bezpłatny prywatny parking. Odległość ważnych miejsc od obiektu: Skansen w Sanoku – 34 km.
Niektóre opcje zakwaterowania są klimatyzowane i mają taras lub część wypoczynkową z telewizorem z płaskim ekranem.
Podczas pobytu Goście mogą odprężyć się we wspólnym salonie.
Odległość ważnych miejsc od obiektu: Połonina Wetlińska – 44 km, Schronisko Chatka Puchatka – 47 km. Lotnisko Lotnisko Rzeszów-Jasionka znajduje się 115 km od obiektu.
Doba hotelowa od godziny 14:00 do 10:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Dom z 2 sypialniami. Featuring a private entrance, this air-conditioned holiday home comprises 1 living room, 2 separate bedrooms and 1 bathroom with a shower and a hairdryer. Guests will find a stovetop, a refrigerator and kitchenware in the kitchenette. The holiday home also provides guests with a barbecue. Boasting a terrace with lake views, this holiday home also provides a seating area and a flat-screen TV. The unit offers 3 beds. Dom wakacyjny - 5 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 37 mkw. ;
Dom wakacyjny. The unit has 4 beds. Dom wakacyjny - 5 osobowy.
Noclegi w Polańczyku
Polańczyk opis: Miejscowość wczasowo-uzdrowiskowa Polańczyk lokowano na prawie wołoskim w dobrach sobieńskich rodu Kmitów. Wieś istniała już w 1580 pod nazwą Polieszczańskie (od potoku Leszczyńskich). Wieś Poleszczańskie przypadła synowi siostry wojewody, Katarzyny Kmicianki (zamężnej za Andrzejem Stadnickim, kasztelanem sanockim) – Markowi Stadnickiemu (Jego brat Mikołaj Stadnicki otrzymał Myczków i Solinę). Nazwa tej miejscowości jest w orzeczeniu Królewskiego Trybunału Lubelskiego wydanego z 1655 w sprawie z powództwa Pobiedzińskich przeciw Stadnickim. Obecna nazwa przyjęła się pod koniec XVII wieku, kiedy właścicielami wsi byli Polańscy. Od 1674 nowym właścicielem wsi został Stanisław Zielonka herbu Jastrzębiec. Właścicielami ziemskimi byli tu również Hermanowscy, Gołębiowscy, Stadniccy, Balowie. Pod koniec XVIII wieku cesarzowa Maria Teresa ofiarowała tutejszej parafii 8000 złotych reńskich. W dobie galicyjskiej właścicielami byli Karszniccy, Łempiccy, hr. Stanisław Ankwicz, hr. Sołtyk, Kazimierz Kuczkowski, Jan Indra, Ferdynand Wydra oraz Franciszek Cieśliński – ostatni właściciel do wsi do 1945. Po II wojnie światowej ze wsi wysiedlono ludność ukraińską i rusińską.