Szarotka Pienińska to obiekt położony nad rzeką w Szczawnicy. Oferuje on bezpłatny bezprzewodowy dostęp do Internetu. Od stacji kolejki linowej na Palenicę budynek dzieli 1,5 km.
Pokoje w hotelu Szarotka Pienińska są wyposażone w telewizor i dysponują częścią wypoczynkową oraz balkonem. W każdym z nich znajduje się też czajnik elektryczny oraz łazienka z prysznicem.
W korytarzu do dyspozycji Gości jest wspólna lodówka i kuchenka mikrofalowa. Na miejscu dostępny jest też sprzęt do grillowania. Szarotka Pienińska zapewnia bezpłatny parking.
Doba hotelowa od godziny 15:00 do 11:00.
W obiekcie obowiązuje zakaz organizowania wieczorów panieńskich, kawalerskich itp.
Zarządzany przez gospodarza prywatnego (osobę fizyczną)
Pokój Dwuosobowy z 1 lub 2 łóżkami. This twindouble room features a balcony and a seating area. Pokój Dwuosobowy z 1 lub 2 łóżkami - 2 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 12 mkw. ;
Pokój trzyosobowy. Ten pokój trzyosobowy dysponuje balkonem, łazienką i częścią wypoczynkową. Pokój Trzyosobowy - 3 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 14 mkw. ;
Pokój Czteroosobowy. Ten pokój czteroosobowy dysponuje balkonem, częścią wypoczynkową oraz łazienką. Pokój Czteroosobowy - 4 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 15 mkw.
Noclegi w Szczawnicy
Szczawnica opis: Szczawnica do 1529 r. była parafią, kiedy to biskup krakowski Piotr Tomicki afiliował ją do parafii w Krościenku. Mimo to, na miejscu zniszczonego murowanego kościółka szczawnickiego, w 1550 r. wybudowano drewnianą, krytą gontem świątynię. Drewniany kościółek służył wiernym, stając się w 1870 r. kościołem parafialnym. W XVIII w. Szczawnica ucierpiała z powodu pobytów wojsk i potyczek toczonych w okolicy. W 1706 r. w okresie III wojny północnej miały tu miejsce walki między wojskami rosyjskimi i wojskami starosty Lubomirskiego z Lubowli. W latach 1735/36 na terenie miejscowości stacjonowały oddziały kozaków przeciwnych wybranemu w elekcji królowi Stanisławowi Leszczyńskiemu. Burzliwy rozwój Szczawnicy rozpoczął się w XIX w. i związany był z leczniczymi właściwościami tutejszych szczaw. Pierwszej analizy wody szczawnickiej (późniejszej „Józefiny") dokonał w 1810 r. dr Rhodius z Krakowa. W 1824 r. szczawnicki sołtys Józef Zachwieja założył park zdrojowy (dzisiejszy Park Górny). Józef Stefan Szalay, który zarząd dobrami przejął w 1839 r. i rozpoczął okres szybkiej rozbudowy uzdrowiska. Budowa kurortu na europejskim poziomie stała się największą pasją życia Józefa Stefana. Z jego inicjatywy zbudowano kaplicę zakładową, pierwsze łazienki, restaurację, będące do dziś wzorem polskiego budownictwa uzdrowiskowego urocze pensjonaty. W 1876 r. umarł Józef Stefan Szalay. Zgodnie z testamentem Zakłady Zdrojowe w Szczawnicy przeszły na własność Akademii Umiejętności w Krakowie. W 1893 r. Akademia Umiejętności wydzierżawiła uzdrowisko (Górny Zakład) Feliksowi Wiśniewskiemu. Rozpoczął się okres stagnacji i ubożenia kurortu. 22 lipca 1962 roku Szczawnica otrzymała prawa miejskie.