Sanatorium Budowlani Szczawnica znajduje się w Szczawnicy i oferuje kryty basen oraz spa z sauną, gabinetem masażu i wanną z hydromasażem. Obiekt usytuowany jest 6,2 km od wyciągu narciarskiego Jaworki Homole.
Wszystkie pokoje dysponują telewizorem, czajnikiem elektrycznym oraz balkonem z widokiem na góry. W łazience znajduje się prysznic.
Goście mogą zjeść posiłek w restauracji na miejscu lub zrelaksować się przy drinku w barze. Na miejscu dostępne są także automaty z napojami.
Obiekt oferuje całodobową recepcję, plac zabaw oraz stoły do gry w bilard i tenisa stołowego. Budynek oddalony jest o zaledwie 3 km od granicy ze Słowacją i o 20 minut jazdy od Jeziora Czorsztyńskiego.
Doba hotelowa od godziny 14:00 do 11:00.
Pokój dwuosobowy. Jest to pokój z balkonem z widokiem na góry, telewizorem i czajnikiem elektrycznym. W łazience znajduje się prysznic. Pokój Dwuosobowy - 2 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 16 mkw. ;
Pokój jednoosobowy. Jest to pokój z balkonem z widokiem na góry, telewizorem i czajnikiem elektrycznym. W łazience znajduje się prysznic. Pokój Jednoosobowy - 1 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 9 mkw. ;
Apartament typu Suite. Jest to pokój z balkonem z widokiem na góry, telewizorem i czajnikiem elektrycznym. W łazience znajduje się prysznic. Apartament typu Suite - 4 osobowy. Powierzchnia pokoju ok.: 40 mkw.
Noclegi w Szczawnicy
Szczawnica opis: Szczawnica do 1529 r. była parafią, kiedy to biskup krakowski Piotr Tomicki afiliował ją do parafii w Krościenku. Mimo to, na miejscu zniszczonego murowanego kościółka szczawnickiego, w 1550 r. wybudowano drewnianą, krytą gontem świątynię. Drewniany kościółek służył wiernym, stając się w 1870 r. kościołem parafialnym. W XVIII w. Szczawnica ucierpiała z powodu pobytów wojsk i potyczek toczonych w okolicy. W 1706 r. w okresie III wojny północnej miały tu miejsce walki między wojskami rosyjskimi i wojskami starosty Lubomirskiego z Lubowli. W latach 1735/36 na terenie miejscowości stacjonowały oddziały kozaków przeciwnych wybranemu w elekcji królowi Stanisławowi Leszczyńskiemu. Burzliwy rozwój Szczawnicy rozpoczął się w XIX w. i związany był z leczniczymi właściwościami tutejszych szczaw. Pierwszej analizy wody szczawnickiej (późniejszej „Józefiny") dokonał w 1810 r. dr Rhodius z Krakowa. W 1824 r. szczawnicki sołtys Józef Zachwieja założył park zdrojowy (dzisiejszy Park Górny). Józef Stefan Szalay, który zarząd dobrami przejął w 1839 r. i rozpoczął okres szybkiej rozbudowy uzdrowiska. Budowa kurortu na europejskim poziomie stała się największą pasją życia Józefa Stefana. Z jego inicjatywy zbudowano kaplicę zakładową, pierwsze łazienki, restaurację, będące do dziś wzorem polskiego budownictwa uzdrowiskowego urocze pensjonaty. W 1876 r. umarł Józef Stefan Szalay. Zgodnie z testamentem Zakłady Zdrojowe w Szczawnicy przeszły na własność Akademii Umiejętności w Krakowie. W 1893 r. Akademia Umiejętności wydzierżawiła uzdrowisko (Górny Zakład) Feliksowi Wiśniewskiemu. Rozpoczął się okres stagnacji i ubożenia kurortu. 22 lipca 1962 roku Szczawnica otrzymała prawa miejskie.